İnsanın sevdiklerinden vazgeçmek düşüncesiyle beraber yaşaması çok zordur.Bu zorlukla başedebilmek bir nevi insanın geçen yıllarını hiç yaşanmamış sayması ile eşdeğerdir.Peki bunca cefadan sonra bunun sefasını sürememe hezimeti işte o anlatılamaz bile.İşte böyle düşüncelerle çalkalanırken beynin birisi çıkar karşına sana daha önce verilmeyen değeri verir peki sen ona bu değeri verebilecek misin?Değeri verirsinde asıl sevgini verebilir misin?İşte bu çok zordur hatta imkansızdır.Bundan sonrada kimseye bu sevgiyi veremezsin çünkü yüzünü bi daha görmesen bile o insan hep aklındadır ve daima aklında kalmaya devam edecektir.Belki bu biraz abartıdır ama bana göre bu sevginin saflığının, temizliğinin yegane göstergesidir bunada saygım sonsuzdur.