Beni gecenin bi yarisinda boylesine gulumsetebilecek milyonlarca sey var aslinda. Bunlardan sadece birkaci pes pese gerceklesip beni mutluluk krizine soktugu icin uykusuzluk cekiyorum su an.


Sonunu 2 yildir tahmin ettigim ama arada umitsizlige kapilip "Olmaz bu yeaa" dedigim, durup durup aklimi kurcalayani beyaz icinde gorunce -bana ne oluyorsa- kocaman bi mutluluk yayildi etrafima. :)


Hirs, arzulamak, kovalamak iyidir demistim ya hani; ayni sekilde hayatin alt ust olmasi da iyidir ara sira. Her sey ust uste gelip cekilmez hale getirse de bazen yolu, yine en iyisi yurumeye, hatta yapabiliyorsak kosmaya devam etmek.
Bildigim onca sarkinin arasindan ·yol sarkilarimi· ayirdim, onlarla yuruyoruz simdi. Keyfimiz yerinde, aklimiz havalarda, mutluluk etrafimizda dolasiyoruz...


Adiós.