Hiç kimseye bağlanmayacaksın bu
dünyada. Bugün bunu anladım.
Beklemeyeceksin, bu her şey için geçerli;
sevdiğini söylemek için beklemediğin gibi sevdiğinin bizzat kendisini de
beklemeyeceksin. Anlamalarını beklemeyeceksin mesela. Ya da işlerin yoluna girmesini
de. Yeni bir hayat dileyemezsin, onu kendin yaratmalısın, benim anladığım bu.
Kaybettiklerini geri alabilir
misin, bilmiyorum; bu tip hikayelerin çok mutlu bittiğini görmedim. Biliyorum
ki, yeni başlangıçlara hastasın. Her adım, her köşe başında yeni bir başlangıç
olsa hiç fena olmayacak; tazeleniyor insan, bilmez miyim…
Ama, işte… Tazelenmek için de
beklemeyeceksin.
Kaybettiklerini kazanamazsın ve
en ihtiyacın olduğu anda aradığını bulamazsın. Değişime ihtiyacım var, dediğin
an aslında tam da filmin orta yerindesindir ve dinlenmeye bile fırsatın
olmayacaktır. Yola devam etmelisin.
Oturup beklememelisin, hayatla
ilgili yeni öğüdüm bu, evet. Asla ama asla, hiçbir şeyin sen oturmuş beklerken,
sana geleceğine inandırma kendini. Bekleme, gelmeyecek. Bekleme çünkü bu
hikayede mucizeleri olduracak senden başka kahraman yok..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder