İşe başladığımdan beri sevgilisini aldatan evli erkek gibiyim. İlk iki ay aynı yatakta yattığım kadına bakarken aklımda hep dışarıda bir yerlerde beni bekleyen diğer kadın vardı.
Okula gidiyorum gitmesine de, insanlar bir tuhaf geliyor. Bir sürü genç insan bir kapı önünde tey tey bekliyorlar, neymiş, kapı açılacakmış derse girecekmişiz. Ben o arada kaç mail atabileceğimi hesaplamaktayım. Derste tahta önünde bir amca üretim diyor, hizmet diyor, tasarım diyor resmen kanıma giriyor.. Firmalardan örnek verelim diyor hop benim aklımdaki böcekler "X firmasında son durum neydi?" "YY bey yanıt yazdı mı acaba?" diye tepinmeye başlıyor. Normalde pek sevmem ama ben de zevkle katılıyorum onların halayına.
Dışarıdaki kadın diye tabir ettiğim o çekici, sıradışı varlık beni zamanla evimden de koparıyor.
"Okul neymiş yea, rapor yazmam lazım benim" cümlesiyle bavulumu aldığım gibi terk ediyorum 15 yıllık ailemi. Ama işler de kapı önünde öyle bir güzel karşılıyor ki..
İlk zamanlar pek acemiydim ama sonradan sorumluluklar arttıkça manzara şuna dönmeye başladı : Elimde bilgisayar çantam, analiz adı altında "NASIL OLCAK BU İŞLER!" diye kıvranıp karalamalar yaptığım defterim ve kulağımdan bir an olsun ayrılmayan telefonumla fittiri fittiri ofise gidiyorum. Okul mu? Peh, boşversene!
Tabii her yükselişin sağlam bir düşüşü olabiliyor... Benim evdeki hatun tazminat istemesin mi iki ay sonra!
Okuldan bir haber aldım bir gün, zahmet olmazsa bir iki sınav yapacaklarmış, gelir miymişim? Bizim çakma iş kadını oldu mu sana kuzu sarma. Ders notlarımı aldığım gibi tın tın okula gittim.
Sancılı geçen bir kaç duruşmanın ardından hakim çat pat kurtarmama izin verdi sağolsun. Aynı tarihlere denk gelir, anladım ki bu ikisini birlikte idare etmeliyim. Arada sırada ikisi de birbiri hakkında sorular soruyordu zaten; "Okul nasıl gidiyor?" ve "Kim o kadın, benden başka senin aklını bu kadar meşgul ediyor?!" şeklinde.. Evdeki, onca yılın verdiği samimiyetle daha çemkirgen oluyor tabii.
İkisini bir araya geitirip tanıştırmak iyi oldu, kaynaştılar, sonra da aynı anda üzerime gelmeye başladılar.
Ama ikisini de seviyorum yahu. Bırakıp gidemedim hiçbir zaman. Hatta bazen ne kadar çok sıkıştırırlarsa o kadar çok sevdiğimi fark ettim. Sonunda beni de kendilerine benzettiler ne diyeyim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder