30 Ocak

bir insanı kaybetmek.. zehir zemberek!...

önce anlamıyorsun ne olduğunu,

derin soluklu uykundan sarsarak uyandırıyor hayat seni.. "ben kimim?" "nerdeyim?"
lere gidiyor aklın. ağzına aldığın koca bir lokma gibi keşke almasaydım diyorsun bu haberi

kaldıramayacaksın gibi geliyor. kaldıramıyorsun da zaten...

gözlerinden yaşlar süzülürken sen hala tam olarak ayırdına varamıyorsun..

etrafında olup bitenler umurunda değil zaten, işin kötüsü kendini de unutuyorsun.

 gerçek; ölüm.. gerçek; acı.. bu kayıp hele de ilkse senin yaşamında

acın katlanarak artıyor,bunu en derininde hissediyorsun...

aklın fikrin almıyor; nasıl olabiliyor? sorgulamaya başlıyorsun, her şey boş,anlamsız..

aklın fikrin almıyor; ardından isyanlar geliyor; neden böyle bir şey oldu? hangimizin günahı bu?

unutamıyorsun,üzülüyorsun...

 biraz önce kollarında sarsıldığın hayat önüne ilgini dağıtacak yeni

uğraşlar sunuyor,kabul et ya da etme gündelik sorunlar her tarafını sarıyor

mecbursun işe koyulmaya...

başlıyor başka telaşlar hatta bir an unutturuyor sana derdini..

hatta bir an unuttum sanıyorsun, yanılıyorsun...

bak oraya, kalbinde bir boşluk.. onun yeri dolmuyor...

normalde gülüp geçeceğin şeyler daha bir anlam kazanıyor

bir an hayata bakışın değişiyor hani artık o ilk şok da yok

kendini başka hissediyorsun anlatamıyorsun...

anlamıyor da zaten seni kimseler

kızıyorsun.. ama esas öfken bastırdığın acına...

bir gün, kötü hissediyorsun gerçekten, o gün her şey sana onu hatırlatıyor

ister istemez, olur olmaz her şey... ağlıyorsun..

oysa bir kaç gündür sanki unutmuş gibiydin!

günlük yaşam derdine, bastırılmış yasın kaldığı yerden devam ediyor

gözlerinden düşen her damla onu daha şimdiden ne kadar özlediğini

ve onu daha ne kadar çok özleyeceğini anlatıyor..giden gerçekten gelmeyecek diyorsun

işte o zaman ayırdına varıyorsun.."sanki şu kapı açılacak da..." gibi cümleler o zaman

çıkmaz oluyor ağzından

 hayatının en berbat ayrılığı oluyor bu.. istemeye istemeye veda etmek..onun fotoğrafını gördükçe

artık sesini duyamayacağını yeniden fark etmek.. için için ayaklanıyorsun! kabul etmiyorum!, diyorsun

ama sonra.. istemeye istemeye alışıyorsun... olup biten bundan ibaret