yazmış olmak için yazdım sadece

Nedir bu benim kendimi kaybetmelerim? Öfkelenince gözüm hiç kimseyi, hiçbir şeyi görmüyor. Yogaya mı başlasam, kendimi yollara mı vursam bilemedim... İnsan kendine katlanamazken karşısındakinden nasıl tahammül bekler allasen? :D Komik yani. Tabi her zaman gülmüyorum ben bu öfke krizlerinin sonunda. Bazen sonrasında laf anlatmak zor olsa da ruhumu değiş tokuş edemeyeceğime göre bi şekilde benimle yaşamayı öğrenmemiz gerek. Bu gereksiz bilgileri verdikten sonra karmaşık duygularıma geri dönüyorum. Önümüzdeki günlerde görüşürüz bence. Malum, yaz geliyor! :))