yolculuk

Daha geçen gün blog yazarlarımızdan birine "aynı hata iki kez yapılmaz" diye çemkirdim. Dönüp baktım yaptığım hatalara; hepsi birbiriyle aynı, hepsi bütünüyle bana ait. Annem: "İnsanlar sizi üzüyorlarsa buna siz izin veriyorsunuzdur." der. Hatun bu işi biliyor der geçerdim. O hatalara dönüp baktığımda bu yüzden kendimi gördüm. Bu yüzden hayallerimi süsleyen, hep bi köşede duran deniz coştu. Büyüdü, büyüdü, kocaman hırçın bi okyanus oldu. Maviliğine baktım ve kapattım gözlerimi. Yaz mavisi gözlerdi hep aklımdakiler. Düşlerimde gördüğüm güzellik değildi bu, hiçbir zaman olmamışlardı. Sırtımı döndüm; neşeli, bahar gibi hızlı adımlarla uzaklaştım ve aslında her zaman içten içe bildiğim gerçeğe döndüm yüzümü. Daha emin ilerliyorum yolumda, daha kararlı. Hayallerimi dört duvar arasına sığdırmam gerekmeden devam ediyorum.