O kadar çok şey olagelmekte ki, hangisinden başlasam?..
--Arayayım mı?
-Şimdi maça gidiyorum, gece konuşuruz olur mu?
--Tamam, sen haber ver ama..
O konuşmaların hepsi mi yerindeymiş meğer.. Bazen düşünürdüm çok mu abartıyorum acaba diye, şimdi de benimle konuşmak için toplantılar düzenliyor, boş vakitlerimi soruyorlar. Şimdi de benim asistana ihtiyacım var iyi mi :)
İnsan ne ile ilgileniyorsa soruları,endişeleri,hayalleri de ona göre şekilleniyor. İstanbul sevdam, "nasıl olacak bu işler" telaşım, gidişine üzülüşüm hep bundan.
İnsan neden uzak kalıyorsa ona yoğunlaşıyor aslında. Yukarıdan bakıyor olan bitene, eksikleri, ihtiyaçları daha iyi görüyor. Elinden alınan şeyin kıymetini bilmek gibi.
Eğitimlerdeki ses kayıtları iyi ki duruyor, onlar bana hala yol gösteriyor. Senin yerine kimseyle geyik yapılmıyor, ama diğerleri benim gibi düşünmüyor. Belki bu yaz değişir bazı şeyler. Umarım, kum torbalarını atabilirim.
Delirdiğin zamanlar aklıma geliyor, şimdi herkes deliriyor. Birbiriyle paylaşıyorlar mı bilmiyorum, herkes ciddi. İnanabiliyor musun? Herkes ciddi. Ama kum torbalarımdan birinde bu da var. Her şey bitmiş sayılmaz yani.
Hayallerim değişiyor, sana anlatamıyorum. Planlarım, düşünce tarzım.. Her şey değişiyor.
Kendi yoluma girdiğimde tekrar görüşmek üzere..
Kim ne derse desin, ben seni özlüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder