İNSAN

Güven doğduğun anda başlıyor.İlk doğduğunda annene sonra babana, kardeşlerine, arkadaşlarına, öğretmenlerine, sevgililerine, evleneceğin insana, doktorlarına...güveniyorsun zaman içinde. Güvendikçe güvenilmeyi öğreniyorsun. Güvendikçe seviyorsun güvenmeyi. Sen bekledikçe başkalarından eğer mayan sağlamsa sana güvenenler de oluyor. Güvenin ne olduğunu anladığını zannettiğin zaman sorun başlıyor. Yaptığın her şeyde, sana güvenen insanları mahcub etmeme hissi hissediyorsun. Yanlış yaptığında da üzülüyorsun , kızıyorsun, ya da üzüyorsun.Mükemmeliyet istiyorsun. Belki de sana emek verenleri aramamanın sebebi de bu. Ne anlatacaksın ki onlara.  Ne yaptın?

Bu gün yaptığım bir şeyden sonra farkettim. Duymam gereken mahcup olma değil yanlışlarda, minnet duymak sana güvenenlere, sana insan olmayı hissettirdikleri için.